HAYATA DAİR
Bugün gazete yazılarına göz atarken Karar gazetesinden Memduh Bayraktaroğlu’nun “Hayata Dair” bir kıssası dikkatimi çekti. Sizlerle de paylaşmak istedim bu çok anlamlı örneği.
“Dört mum yavaşça yanıyordu…Ortam çok sessizdi…Ve…Konuşmaları duyuluyordu…
“Ben barışım” dedi ilk Mum ve devam etti:
“Hiç kimse benim yanık kalmamı istemiyor, biliyorum ki söneceğim…”.
Kısa süre sonra alevi azaldı:
Yavaşça söndü…
★
“Ben inancım” diye söze girdi İkinci Mum; “neredeyse herkes, beni artık gerekli görmüyor.
O nedenle artık bana gerek yok…”.
Ve konuşmasını bitirdi…
Alevi azaldı ve söndü…
★
Üçüncü Mum:
“Ben sevgiyim” deyip sözlerini sürdürdü: “yanık kalmam için artık gücüm yok. İnsanlar beni bir kenara bıraktı ve önemimi anlamadı. Kendilerine en yakın olanları bile sevmeyi unuttular…”.
Alevi azaldı ve söndü…
★
Ansızın bir çocuk girdi odaya…
Üç mumun yanmadığını…
Birinin ise yanmakta olduğunu gördü…
“Neden yanmıyorsunuz?..” dedi üç muma ve ağlayarak şöyle devam etti: “oysa sizin sonuna kadar yanmanız gerekir…”.
Yanmakta olan dördüncü Mum çocuğa seslendi:
“Endişelenme… Bak, ben hala yanıyorum, yardımcı ol diğer mumları yeniden yakalım…”.
“Sen kimsin?” diye sordu çocuk…
“Ben umudum” dedi Dördüncü Mum…
Çocuğun gözleri parladı umutla…
“Umut” adlı mumu aldı…
Ve…
Diğer mumları tekrar yaktı…”
Sevginin, inancın ve barışın yok olduğu günümüz Türkiye’sinde elimizde kala kala “Umut” kaldı. Aman umutlarımızı kaybetmeden sevgi, inanç ve barış mumlarını yeniden yakalım diyorum. Kötülüklerin, sevgisizliğin geçen yılda kalması dileği ile hepinizin yeni yılını kutluyorum. Yazılarımı okuyup beni anlayanlara ve devleti yönetenlere de bir öğüt:
Sevin kardeşim. Bütün insanları sevin. Özellikle bizim insanımızı sevin.