Âşık İslam Erdener’in oğlu Âşık Musa Erdener’in “ŞENLİK” adlı şiiri
ŞENLİK
(Âşık Şenlik dedeye)
Bu edebi ruhu men ondan aldım
Zirveden kalkmayan dumandı Şenlik
Sözünü okudum sazını çaldım
Deryadı, denizdi ummandı Şenlik
Zirvesine erişilmez bir dağdı
Tükenmez meyvesi olan bir bağdı
Tek başına bir tarihti bir çağdı
Unutulmaz tarih zamandı Şenlik
Akıl Ermez dil`de yetmez sırrına
Sadık kaldı feyz aldığı pirine
Ehli dil hastası olan birine
Bulunmaz ilaçtı dermandı Şenlik
Meclislerde coşup çağlayandı o
Düşman yüreğini dağlayandı o
Vatan, bayrak deyip ağlayandı o
Halkına umuttu gümandı Şenlik
Rus generaline haddin bildiren
Gayret deyip halkı şaha galdıran
Kara atı mizah yapıp güldüren
Bazende hüzünlü kemandı Şenlik
Bize ilham verdin ey büyük insan
Hele yüreklerde Gönüllerdesin
Büyük bir âşıksan Ümmi şairsen
Şair Musa sana hayrandı Şenlik
