ÖLÜM VE GERÇEK
Hayatımız sonunu elbette bilemeyiz. Allah’ın taktiri gerçek olup da sona yaklaştığımızda geçmişimizin bazı dönemlerinden mutlu olduğumuz günleri ya da yılları elbette hatırlarız. Yazı bizden sonra elinizde kalan tek ve değerli gerçektir. Okudukça mutlaka bazı olayları, bu olaylarla ilgili duygu düşüncelerinizi gözünüzün önüne getirirsiniz. Ama olumlu ama olumsuz bazı yorumlarla yazılanları değerlendirirsiniz. “O dönemde şöyleydi. Şimdi böyle” diye bir kıyaslama yapmanız da mümkün.
Rahmetli Durmuş Hocaoğlu’nu hiç görmedim ama yazılarını soluksuz okuduğum günleri hatırlıyorum. Çok geniş bir tarih bilgisine sahip bu değerli akademisyenin bir yazısını okuduğumda beni etkileyen birkaç cümlesine karşılık olarak yazdığım kısa bir mektup dikkatimi çekti. Dedim ya “yazı kalıcıdır” diye. Kalıcı olması bakımından sizlerle de paylaşmak istedim.
Değerli Hocam,
Bu son yazınızı da diğer yazılarınız gibi nefessiz okudum. Bitirince de içimde bir korku, şüphe ya da tereddüt oluştu."Kavuşmaklığıma az süre kalmış." cümlenize takıldım. Nasıl bir duygudur, nasıl bir sezgidir ki, az bir sürenin kalmışlığından bahsediyorsunuz? Karar nerden çıktı aziz hocam? Takdir-i İlahinin bilinmedik, duyulmadık, sezilmedik bir iletişimine mi muhatap oldunuz da bu cümleyi yazdınız? Üzüldüm hocam. Allah size uzun ve sağlıklı ömür versin. Kürre-i arzın bir yerlerinde okunduğunuzu, takip edildiğinizi, örnek alındığınızı siz de biliyorsunuz. Biz daha iyi biliyoruz. Biz sizden daha duyguluyuz, hassasız. Sizi takip ederken mutluyuz, kutluyuz. Siz de biliyorsunuz ki, insan, kendi duygu ve düşüncelerinin bir başka kalem tarafından işlendiğine hem de nakış gibi işlendiğine şahit olunca kanatlanmış kuş gibi hisseder kendisini. Siz yazılarınızda bizim olanları işliyorsunuz hocam. Bize ve geleceğimizin ufkuna işaretler gönderiyorsunuz. Bundan lezzet alıyoruz. Miras ediniyoruz. Bu güzel, anlamlı medeniyet mirasımızın gelecek nesillerimize ulaşmasına yardımcı olun hocam. Dediğiniz gibi bir yerlerde birileri okuyor buna emin olun. Okuyor ve düşünüyor. Soru soruyor, yargılıyor veya paylaşıyor. Bunu siz duymasanız da biz biliyoruz. Bizim gözümüzde siz kürre-i arzın merkezindesiniz. Bizler ise uçlarda bir yerdeyiz. Yönümüz de sizden yana merak etmeyin. Ama izliyoruz, okuyoruz ve sorguluyoruz hem kendimizi hem de sizi.
Kazak Türklerinde güzel bir söz vardır: "Avırdı nar köteredi... Ölümdü er köteredi." Yani ağır olanı en güçlü deve çeşidi olan nar deve kaldırır. Ölümü ise yiğit olan er kaldırır. Siz bizlerin en ağır manevi yükünü omuzlayan bir yiğit değerisiniz. Sizi her zaman ve şartta okumak istiyoruz. Siz yazın ki biz var olalım hocam. Ortamı çığırtkanlara, sloganlara, reytinglere, ahlaki değerden yoksun işkembe-i kübraya bırakmayın aziz hocam. Sağ kalın...Sağlıkla kalın! Dualarımız sizinle!
