KORKMA!
Günlük siyasi ve politik gelişmeleri takip ederken büyük ozan Bahtiyar Vahapzade’nin aşağıdaki şiirini yeniden okudum. Bahtiyar Atamız hangi zamanı ve hangi şartları bu mısralarda yansıtmaya çalışmış bilmem ama günümüz toplumunun genel durumunu tasavvur edince şairin ne kadar haklı olduğunu anlıyoruz. Oysa Milli marşımız bile “Korkma!” diye başlıyor. Demek ki zaman, mekanları, ekolojiyi değiştirdiği gibi kişilerin içinde var olan korku kavramının mahiyetini de değiştiriyor. Yaşı kemale ermiş bizler her ne kadar kabul etmesek de bu duygunun etrafımızdaki birilerinin yüreğini esir aldığına şahitlik ediyoruz. En tehlikelisi de vatanın bizden beklediği irademizin ve kişiliğimizin güçlü olması gerekirken kaybolma duygusudur. Hele bir de fikrimizin ölmesi, kalbimizin dönüp, ruhumuzun boğulması ülkemizin gerçek sahibi olan bizleri karanlık dehlizlere hapseder ki, bu korku duygusunun içimize yerleşmesi işte o zaman yok olmaya yüz tutmuş şahsiyetler olarak çok şeyin elimizde kayıp gideceği muhakkaktır.
Ay,Bahtiyar Ata!
Sen ne ve kim için yıllar önce bu mısraları sıraladın bilemem ama biz senin düşüncelerinin izinde korkmadan geleceğe yürüyoruz. Qarabağ bizdedi ay Ata…Qarabağ Azerbaycandı…!
QORXU
Mən qorxuram, sən qorxursan,
O da qorxur, bu da qorxur,
Biz qorxuruq.
Təzə fikir beynimizə gələn kimi
tez qorxuruq.
Başqasından qorxduğumuz bəs deyilmiş,
Özümüzdən biz qorxuruq!
Qorxu, qorxu!
Bir qurd olub yeyir bizi içimizdən,
Nə gözləyir Vətən bizdən?
İradə yox,
kişilik yox.
Biz qorxuruq,
biz susuruq.
Fikir ölür,
can sustalır,
ürək dönüb,
ruh boğulur.
Qorxu bizim dilimizdə kilid olur,
Beynimizdə qıfıl olur.
Dərd budur ki, bu dərdi də
Biz qanırıq, biz bilirik.
Qorxa-qorxa
Özümüz də özümüz üçün
Biz qorxuya çevrilirik.
B.Vahabzade
