Nazım Usta ne diyordu Abidin Dino’ya?
-Bana mutluluğun resmini çizer misin Abidin?
Bu soru ne kadar anlamlı ve önemli bir sorudur, değil mi?
Bu soruya verilebilecek milyonlarca değişik cevap var.
Benim cevabım ise “mutluluğun resmi; annedir.”
Bu resmi kimler çizebilir bilmiyorum ama ben resmi şöyle çizmek istiyorum:
En büyük mutluluk anne kucağıdır, anne sevgisidir.
Çünkü;
Anne, var oluş nedenimizdir. Hatta bunu ANA diye tanımlarsak daha güzel olur diye düşünüyorum. Çünkü, ana kucaklayandır. Hep verendir. Her zaman sevendir. Koruyup kollayandır. Hem de karşılıksız, çıkarsız ve koşulsuz verendir.
Mesela; TOPRAK ANA deriz, değil mi? Toprak ana nedir? Hep verir. Sarar sarmalar, koruyup kollar ve yetiştirir ortaya koyar.
Peki insanların anası ne yapar? bir damla ile başlar seni sarmalamaya, korumaya, kollamaya. Sonrasında dokuz ay on gün ev sahipliği yapar bedeninde. O beden ki hiçbir şeyle kıyaslanmayacak kadar güvenli. Yemez yedirir, doymaz doyurur. İçmez içirir. Yani aslında aldığı her şeyi koşulsuz olarak seninle paylaşır. Çünkü seni yeni bir dünya ile tanıştırmaya ve yaşama hazırlamaya çalışır.
Sonrasında ta ki bu dünyadan göçüp gidene kadar yaşın kaç olursa olsun, medeni halin ne olursa olsun her zaman onu yanında ve nefesini ensende hissedersin. Onun şefkatini hiç ama hiç kimse veremez sana.
Onu en çok da ne zaman anlarsınız biliyor musunuz?
Onu, en çok kaybettiğiniz andan hatta bir daha hiç göremeyeceğinizi bildiğiniz andan itibaren daha çok anlamaya başlarsınız. Hatta ölesiye sevmeye başlarsınız. O şefkati o samimiyeti o koşulsuzluğu artık kimsenin veremeyeceğini bilirsiniz ve öylece yaşamaya başlarsınız.
Ne derler “anasız yar vatansız diyar olmaz”. Anayı tanımlamak o kadar zordur ki milyonlarca kelime gelip geçer beyninizden ama bir türlü çıkaramazsınız. Tek çıkardığınız cümle şu olur: Bana mutluluğun resmi nedir, dediğinizde ANA’ dır derim.
Bu evrende yaşayan tüm anaların, ana adaylarının ve ana gibi davranabilenlerin gününü kutluyorum. En çok da ebediyete göndermiş olduğumuz ve bu duygularımızı kendilerine direkt aktaramadığımız ama hissettiklerini düşündüğümüz analarımızın Anneler Günü’nü kutluyorum.
İşte mutluluğun resmi de bence çizilebilecek bir resim bir çerçeve değil bu duygulardır.
Yaşar GELER
