Günümüzde insan kişisel bir mücadele vermekte, bu mücadelenin ilk kelimesi ise “BEN” ile başlamakta. Kendini yaşamak üzere programlanmış bir güdü ile yola çıkan Postmodern bu insanın en büyük özelliği kendi “BEN”i ve kendi BEN ini yaşama isteği.
Ben odaklı olmakla kastettiğimiz insanların düşünme biçimleriyle, yeni bir karakter yönelimine girmiş olmalarıdır. Postmodern insan “Ben, ben olduğum sürece ben olabilirim” der. Her şeyden öte kendi kararları, kendi fikirleri ve tüm düşünceleriyle odak noktasına kendisini koyarken herkesin kendi olabilmesinin fikrini taşır.
Postmodern insan bağlı değil, bağlantıdadır. Bağlılığı hiçbir açıdan kabul etmez. Bağlı olmak onun özgürlüğünü kısıtlayacağı için doğabilecek tüm sıkıntılardan uzak olmak adına bağlantıda olmayı tercih eder. Bağlantı da olmak onu özgürleştirir. Yaşamında kendini özgür kılan, tüm teknolojik imkanlara sahip olabilen insan, istediği her şeye, beklentilerine cevap verebilecek her imkana ulaşabileceği gibi, uzaklık kavramı da yine teknoloji ölçüsünde ortadan kaldırmış olan günümüz insanı postmodern bu yapı içerisinde özgürleşmiştir.
Bu dönemde olumlu yada olumsuz yanlarıyla kendi dünyasını kurabilen insan, istediği sürece dışarıya açık, bir o kadar da sınırlayıcı olabilmektedir. Bir yandan “ne yapacağımı ben bilirim “diyen postmodern insan diğer yandan tüm ihtiyaçlarını başka meslek guruplarından yardım alarak devam ettirmektedir.
Teknolojinin tüm imkanlarından faydalanırken, üretmeyen giderek birbirinden uzaklaşan bir insan ve toplum karakteri ortaya çıkmaktadır. İnsani duygularıyla, üreten ve seven insan yok olurken, her şeyi daha kolay ve çabuk tüketilebilen postmodern insan kendini bulma yolunda giderek yalnızlaşmakta, sonuç olarak; kendini bulmak isteyen insan kendi özünü ve duygularını kaybetmektedir…!!
Sevgiyle, sevdiklerinizle kalın…
