Masal şehri Karsım!
Her ne kadar bugün 1970 li yıllardaki kelimelerle tarif edilemeyecek lezzetli kültür ve medeniyet rengin kalmadıysa da içimizde yaşattığımız sevgin resimdeki hatıra madalya gibi hala yüreğimizde. Şairlerimizden özür dileyerek dillendirdiğim şiirimi sizlerle paylaşırken ben hala 1960, 1970 li yıllardaki Kars havasını soluyorum.
KARS’IN MASALIMSI SESLERİ…
Uzak İklimlerde Bile Kars’ı Soluyan Turan Kayhan’a…
Kars sokaklarından masalımsı sesler geliyor …
“Iğdır dutu…!
Kağızman dutu…!”
Elinde koca bir tepsi
Anam giriyor içeri,
Ve biz altı çocuk
Tepsinin başında bağdaş kurup
Damaklarımızda bir gizemli lezzeti saklıyoruz
Yutkunsak bile,
Yıllara ve yarlara...
Kars sokaklarından masalımsı sesler geliyor…
“Pazı, pazı pancarı, gımı, yemlik…!”
Soframızda Tuzluca’nın tuzu,
Ayrı bir lezzet katıyor yemliklerimize
Ve hatırası bizlerde saklı,
Benliklerimize…
Kars sokaklarından masalımsı sesler geliyor…
“Dalagamçı… Dalagamçı…!”
Atlar geçiyor faytonları çekerek
Nal sesleri odalarımızda…
Cahit Abi ha bire bağırır:
“Yuvanın Bekçileri”
Baş rollerde:
“Ayhan Işık Belgin Doruk …!”
Huzurumuz doruklara kanatlanıyor
Bulutlaşan günlerde…
Kars sokaklarından masalımsı sesler geliyor…
“Gel…Hele gel…Gel hele
Çakı, çakmak taşı, jilet, ayna, tarak, kalem…!”
Bir dükkanı kucaklayıp
Kapılarımıza konuk oluyor,
Musto Abi’nin kanatlanan sesi,
Gök kuşağı rengine uçuşur,
Doyumsuz bir hevesle…
Kars sokaklarından masalımsı sesler geliyor…
“Alyoncu… Alyoncu… Bakır alıyon…!”
Kadınlarımız başında
Bir düzine mandala
Bir bakır tencere…
Alan kutlu,
Satan mutlu,
Gözler uzaklara takılıyor
Sevinçle..!
Kars sokaklarından masalımsı sesler geliyor…
“Baca baca payımı ver…
Baca baca payımı ver…!”
Utancından cılızlaşan seslerle
Yükseklerden duyuluyor
Alçak gönüllü ocaklarda…
Çocuklar…
Uzatılan torbalara doluyor
Onların bir tutam mutlulukları…
Huzurla…
Ve…
Sokaklarımızdan masalımsı sesler geçiyor
Gönlümüzde yatan,
Anıyla…!
Cemal Şafak
Aydın
