Özledim,
Henüz 5,6 yaşlarında iken gecenin bir yarısı uyandırılıp, öküz arabasında bana özel hazırlanmış yere yatırılarak yayla yolculuğuna başlamayı, 4,5 saatlik yolculuk sonrasında Karayokuş[1] başında yemek molası vererek bir nilgün rengindeki Çıldır Gölü’nü izlemeği, bu efsunkâr duygularla yaylaya çıkmayı, yazdan kalan karları avuçlamayı, umut çiçeğim olarak tanımladığım papatyalarımızı kucaklamayı, Mingöllerde[2] ağız üstü yatıp kendi yansımama bakarak iştahla su içmeği, Avarakaya’dan[3] İnektepe’ye[4] doğru yankılanan sesimi dinlemeği, nezik[5] ve üzerine sürülmüş kaymak ve şekerle verilen gagala ekmeğini yemeği, kaymak çiçeği ile birlikte farklı ot ve bitkilerle hazırlanmış yayla çayını yudumlamayı ve ninemin kucağında çatlamış dudaklar ve al al yanaklarla yayladan inmeği özledim,
Özledim,
Cebimde yeni kavrulmuş sıcacık kavurga,[6] elimde içinde göy çeçil peynirli ve kere yağlı dürüm yapılmış lavaş ekmeği yiyerek çarıklı ayaklarla okuluma yürümeği, akşam da okul dönüşü tozlu topraklı yollardan soluksuz koşarak evimde kurulmuş sofrada ayran aşı kaşıklamayı özledim.
Özledim,
Köydeki arkadaşlarımla akşam saatlerine kadar aşık (tap,tokan,çik,alçı), birdibir, uzun eşek, gizdenpaç (saklanbaç)[7] oynamayı, nevruz bayramlarında bacada ateş yakıp üzerinden atlamayı, boynumdaki torba ile“Baca baca payımı ver.” Diyerek komşu kapılarına seslenmeyi, ramazan aylarında oruçlu iken iftar için elimde soyulmuş bir yumurtayla bacada ezanı beklemeği özledim.
Özledim,
Kapı komşularımız ve akraba kadınlarımızın yarma yapmak için oluşturduğu imece usulü birliktelikte dibek başındaki yardımlaşmaları ve sohbetleri özledim.
Özledim,
Kotan veya çift sürümü sonucu açılan hagoslarda (yarıklarda) adol (adoyul) ya da medik[8] toplayıp yemeği, Allah’ımızın bizler için bahşettiği tarlalarımızda yetişen yemlikleri tuza banıp yemeği, gımı toplayarak kabuklarını soyup gövdelerinin leziz tatlarından tatmayı fazlalarını ise turşusunu kurması için demet demet evimize götürüp annelerimize vermeyi özledim.
Özledim,
Ev halkıyla birlikte aynı sofranın başında bağdaş kurarak geniş sinilerde hazırlanan üzeri gurut ve tereyağlı yaprak mantı (hengel)i,[9] kendi ellerimizle hazırlamış olduğumuz bulgur (yarma) ile yapılmış, ortasında eritilmiş tereyağı bulunan haşılı,[10] ramazan aylarında sahur (yastılık) için hazırlanan ekmek aşını ve binbir zahmetle içmek için köyümüzün kara bulağından küzelerle[11] taşıdığımız kevser sularını özledim.
Özledim,
Bahar aylarında yeni dünyalarına merhaba diyen kuzularımızı otlatmayı, köy çobanlarının kaval üfleyerek yaktıkları hasret türkülerini dinlemeyi, Uzun kış gecelerinde Hurigüzel anamdan Mehmet amcamdan, Yusuf dedemden, Halil ve Bayram emimden, geçmişin efsanelerine kulak vermeği özledim.
Özledim,
Kars Çıldır arasını bazen Yolcu’nun otobüsünde bazen de hayvan taşıyan bir kamyonun şoför üst bölmesindeki açık yerde oturup rüzgara bağrı açık yolculuktan sonra göl kenarındaki Doğruyol (Cala) bulağından kana kana su içmeği ve Bekir atamızı rahmetle anmayı özledim.
Özledim,
Ninemin uyuturken fısıldadığı laylasını, Mustafa dedemin güç veren gür sesini, babamın ince şefkatini, annemin sıcak kucağını, kardeşlerimin buğulu bakışlarını özledim.
Kısacası dostlar ben sıcak yuvamı, temiz havamı, binbir çiçekli ovamı, soğuk kış gecelerinde aksi taş duvarlara yansıyan gaz lambalı odalarımı özledim.
Bu sıkıntılı günlerde hele bir yol verin de hayali cihan değer o günlere kavuşayım…!
Cemal Şafak- Aydın
[1] :Karayokuş: Çıldır ilçesi, Aşıkşenlik köyünden yaylasına giderken son çıkılan dik yokuş.
[2] Mingöller: Aşık Şenlik yaylası sınırları içerisindeki bir kaynak suyu.
[3] : Avarakaya: Aşıkşenlik yaylarında bulunan içi oyuk bir kaya birikindisi,
[4] : İnektepe: Aşıkşenlik yaylasında bulunan bir dağ adı.
[5] : Nezik: Kaymak ve unla yoğrularak saçta veya sobada pişilen bir gözleme türü.
[6] Kavurga: Kırmızı buğdayın saçta kavrulmuş olarak özellikle çocuklara dışarda ve okullarda yemeleri için hazırlanan çerez.
[7] Yöresel çocuk oyun adları.
[8] Adol, medik: Sabanla sürülen toprak içinden çıkan bir tür yer elması.
[9] : Hangel: Yaprak mantı.
[10]: Haşıl: Ortasında tereyağı konularak hazırlanan bulgurla (yarma) yapılan bir yemek çeşidi.
[11] : Küze: Ağaçtan yapılmış su kovası.
