Gelin, büyük bir acı ve özlemle anarken Sarıkamış’ta şahadet şerbeti içenleri, Enver Paşa’yı da yâd edelim. 90 Bin Mehmed’i sürerken Sarıkamış’a tek rüyası vardı; Berlin Antlaşması’nda kaybedilen toprakları geri alabilmek, vatan toprağını genişletmek, zor rüyayı başarabilmek...
Gençti, heyecanlı, korkusuz ve inançlıydı. Ta ki hayat acımasızlığını oynayıp, Rabb’in kaderini hissettirmesine kadar.
Hatırlarsanız Mustafa Kemal, “size ölmeyi emrediyorum” demişti. Ölmedi Mustafa Kemal’in askeri. Enver Paşa’da bir nevi ölmek kadar zor bir emri vermişti askerine. O da tıpkı Mustafa Kemal gibi inançlıydı. Fakat hayat burada donmuş, Allah’a kavuşma tam burada gerçekleşmişti. Mustafa Kemal Çanakkale’de kaybetmiş, Enver Paşa Sarıkamış’ı geçmiş olabilirdi. Acımasız olmamak gerek.
Dedim ya; Rabb’in kaderine inanıp, Allah diyerek şehadet şerbetini içen Mehmed’imizle birlikte Enver Paşa’yı da yâd edelim. Terk ederken vatanı üzgün, buruk ve mahcup gözlerle, Orta Asya’da gösterdiği mücadeleyi delil koyup masaya, Pamir’in eteklerinde, Cegan Tepesi’nde şehit düşerken dokunduğu toprağı da Sarıkamış’a getirelim..
